Benim "gülen surat"ım Pazartesi günü 7. ayını bitirdi :)
O artık benim, desteksiz dik oturabilen; yere yaydığımız örtüye sığmayıp koltukların altına girmeye çalışan; bacağıyla emekleyen koluyla sürünen; bizimle birlikte sofraya oturan; kendi kendine yemeye çalışan; yemek yerken yüz ve vücuduna çeşitli sebze meyve maskeleri uygulayan; bütün vücuduyla bizimle iletişim kuran; gece uyurken yüzüstü dönüp uyumaya devam eden; bazen de yüzüstü dönünce emeklemesi gerektiğini düşünüp kendi kendini uyandıran; uyurken yaptığı akrobatik hareketlerle bacağını parmaklıkların arasına sıkıştırıp, bunu haber veren; etrafta hayvan görünce sevinçle kollarını çırpıp onları takip eden; sevdiği şarkı söylenince kıkır kıkır gülen; bizi uzaktan görünce gülümseyen; sabah uyanınca parmaklıkların arasından bizi izleyip, gözümüzü açınca kocaman gülümseyen ve "good morning mr. rooster" şarkısını söylememizi bekleyen; su bardağını görünce sevinip ağzını açan ve çölde kalmış gibi su içen; küçücük ağzında tam dört tane dişi olan; ben işten gelince boynuma atlayıp çenemi ısıran tatlı bebeğim.
İyi ki var!
İLKE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder