Gebelik Günlüğüm : 6 ve 7. Haftalar

Geçen hafta bir türlü gayret edip, yazı yazacak enerjiyi kendimde bulamadığımdan, bu hafta geçtiğimiz iki haftayı özetliyor olacağım.

Geçen haftanın en kayda değer gelişmesi ikinci doktor kontrolümüzdü. İlk muayenede bebişin kalp atışlarını görmüş ama işitememiştik. Bu haftaki doktor kontrolümüzde önce kendisini gördük, sonra da doktorun sesi dışarı vermesiyle "güp güp güp güp" diye hızlı hızlı atan kalpciğinin sesini duyduk :) Bunun nasıl bir an olacağının hayalini daha önce çok kurmuştum. Ancak şaşkınlıktan ve doktorun çok kısa kesmesi nedeniyle pek bir şey anlayamadım. Yine de aptal aptal sırıttığımı hatırlıyorum:) Ardından hafta içi yaptırmış olduğum tahliller kontrol edildi ve doktora sormak için not aldığım sorularımı hızlıca sorup kontrolden ayrıldık. Zaten biliyor olsam da, Minoset ve Parol'ü ihtiyaç duyarsam, Rennie'yi de istediğim her zaman içebileceğimi tekrar teyid etmiş oldum. Tek canımı sıkan şey, belimin geçmesiyle birlikte tekrar başlamanın hayalini kurduğum yogaya doktorumun mesafeli yaklaşması ve her ihtimale karşı gebe yogasına gitme vaktim gelene kadar gitmesem daha iyi olacağını söylemesi oldu.


Daha önce hafif hafif başlayan mide bulantılarım 6. haftada havaların ısınmasıyla daha da hissedilir oldu. Ama yine de yavrumun hakkını yemiyim durum hala daha gayet dayanılırdı. Gebe olduğumu öğrendiğim anda girdiğim şekersiz, unsuz ve tuzsuz diyet kapalı iştahım sayesinde gayet iyi gidiyordu. Öyle ki normalde 1 paket kare çikolatayı yemek sonrası kahvesiyle götürebilen ben, markette çikolata reyonunden geçerken bile yüzümü ekşitiyor, meyve dahil tatlı olan hiç bir besin maddesi görmek istemiyordum. Hafif bulantıların yanında tek derdim, doktorumun da ilk gidişimizde müjdelediği ve vücudumun progesteronla barışmasıyla azalacağını söylediği şişkinlik durumuydu. Bunda çok az yemek yediğim için midemin iyice küçülmüş olmasının da katkısı var sanıyorum.

Ancak ne olduysa 7. haftayla beraber oldu ve sürekli bir mide kazınmasıyla yaşamaya başladım. Öyle ki daha yemek yerken midem kazınmaya başlıyor, yemekten bir saat sonra hiç bir şey yememişim gibi tekrar ve aynı şiddette acıkıyorum. Yaptığım sağlıklı beslenme diyeti nedeniyle ara öğünlerde de şöyle dişe dokunur bir şeyler götüremediğimden olsa gerek, yediğim ceviz, erik, yoğurt ve hatta galeta gibi besinler midemde etkisiz eleman görevi görmeye başladı. Bu nedenle gözüm sürekli ekmek, makarna gibi şeylerde. Normalde sadece kahvaltıda o da çok az miktarda yediğim ekmeği artık her öğünde büyük bir iştahla ve umutla yiyorum, belki midemi bastırır da daha az acıkırım diye.
Mızmızlık yapmak ve daha şimdiden her şeyden şikayet etmek istemiyorum ancak sindirim sistemimin biraz da olsa düzene gireceği günleri iple çekiyorum.

Gebelik Günlüğüm : 5. Hafta

İlk anneler günü hediyem :)

Gebelik haftamız Cumartesi günleri değişiyor ancak ben bu haftaki yazıyı yazmaya anca enerji buluyorum :)
Cumartesi öğlen gittiğimiz ilk doktor randevumuzla birlikte, 5. haftaya bomba gibi bir başlangıç yaptık. Her ne kadar test sonuçları mutlu haberi doğruladıysa da insan görmeden, doktordan onay almadan rahatlamıyor.
Aklıma getirmemeye çalışsam da "ya bir sorun varsa" , "ya boş gebelikse" düşünceleri beni rahat bırakmıyordu. Ancak doktorumuzun her şeyin yolunda olduğunu söylemesiyle ve elimize bebeğimizin ilk ultrasın fotoğrafını tutuşturmasıyla birlikte rahatladık ve bebek beklediğimize ikna olmaya başladık :)

Hemen hemen herkes 4. hafta içerisinde hamile olduğumu öğrenmişti gerçi ama haftasonu boyunca kalan bir kaç kişiyi de haberdar ediverdik durumdan.

Bu hafta duygusal anlamda dengesiz günler geçirdim. Hamile olduğumu ilk öğrendiğim günlerdeki coşku ve tüm dünyayı haberdar etme isteği, yerini korkuya ve depresif bir ruh haline bıraktı. Bol bol ağlama ve kavga çıkarma isteği duydum. Sanırım bunlar hormonların bedenimi ele geçirmeye başladığını işaret edip, gebelik boyunca normal sayılıyor :) Ve bu sabah trafiğin sıkışmasıyla işkenceye dönen otobüs yolculuğu sonucu nur topu bir mide bulantım oldu ve akşama kadar yakamı bırakmadı. Sanırım gebeliğin en eğlenceli (!) bölümleri artık başlıyor.
 
Gelelim bebişin gelişimine. Kontrol günü tam 5. haftaya girmiş olmamıza rağmen, ultrason 5 hafta 5 günü gösterdi. İlk zamanlar (belki de sonuna kadar) bu tarz tarih tutarsızlıkları olabiliyormuş. Minik bebişimiz tam 2 mm (susam tanesi) boyundaydı ve kalp atışları ultrasonda görülebiliyordu. Dinleyebilmek için haftaya Cumartesi tekrar gideceğiz.

Sevgiler

İLKE

Yaz yemekleri...

Kıştan beri yakamı bırakmayan yemek yapmama isteği, yavaş yavaş beni terketmeye başladı.
Tabi bunda çok sevdiğim baharın gelmesiyle birlikte hafif ve sağlıklı yemekler yapma fırsatının doğmasının da büyük payı var.

Yemek konusunda benimle aynı kafada olan bir kocam olduğu için gerçekten şanslıyım. Her zaman, doyurucu tek çeşit yemekle öğünlerimizi geçirebiliyoruz. Tabii kışın bunu kolayca uygulayabilmek daha zor oluyor.
Ama bahar ve yaz ayları muftak açısından tam bir şenlik. Bol malzemeli ve besleyici salatalarla bile yetinebiliyoruz :)

Bu arada hamile olduğumu öğrenmemiz ve bel fıtığım nedeniyle en fazla 8-9 kilo almam gerektiğinin iletilmesiyle birlikte, bir süre önce karar verdiğimiz sağlıklı beslenme konusunda ciddi şekilde eğilmeye başladık. Öncelikle şeker tüketimini tamamen ortadan kaldırmaya karar verdik. Hamur işini ve abur cuburu zaten çok az tüketiyorduk, şimdi tamamen bıraktık. Karbonhidratı da gerektiği kadar alacağız.

Hamilelikte, özellikle ilk aylar protein çok önemli. Bu yüzden bu ara salatalarımızla birlkte biraz et ya da köfte yemeye başladık. 

Aşağıda geçtiğimiz haftaki akşam yemeklerimizde iki kare var. Sağlıklı yemek karelerim yaz boyunca sürecek :)

Otlu somon ve peynirli semizotu salatası

Enginarlı pilav ve kuru cacık

Gebelik Günlüğüm : 4. Hafta

çok beklenen o iki çizgi :)

Evet uzun süredir beklenen haber, çok da beklenmedik bir zamanda geldi :)
Bir şeyin peşini bırakıp, onun hakkında kafa yormaktan vezgeçince gerçekleştiği bir kez daha kanıtlanmış oldu.

Yaklaşık iki aydır bel fıtığından yatıyorum ve öncesinde biraz da konudan sıkılmış olduğumdan dolayı, bir süredir bebek konusu gündemimizi eskisi gibi meşgul etmiyordu.
Sadece arada iki ay kadar adet görmemiş olduğumdan dolayı bir iki doktor kontrolüne gitmiş ve yumurtlamadığımı öğrenmiştim. Doktorum, bebek meselesini çok düşündüğüm için yumurtlamamış olma ihtimalimin yüksek olduğunu söylemişti. Biz de böylelikle kendimizi bir süre rahat bırakmaya karar verdik.
Ve ta taa, hamileyim!!!

Adetime daha günler olmasına rağmen, göğüslerimdeki dayanılmaz acı dikkatimi çekti ve eczaneden bir test alıp çekmeceye attım. Günüm geçerse yaparım diye düşünüyordum ama dün sabah bir şeyler beni dürttü ve yataktan kalkar kalkmaz tuvalete gidip testi yaptım. Bir kaç aydır tek çizgi görmeye o kadar alışmışım ki, farklı bir sonuç çıkacağını düşünmeden sonuca baktım ve işte o meşhur iki kırmızı çizgi oradaydı. Bir an ne yapacağımı şaşırdım. Gözlerim doldu, nefesim hızlandı ve ellerim titremeye başladı :)
Tabii o heyecanla birlikte, önceden kurduğum bütün "Çağrı'ya nasıl söylerim" hayallerim uçtu gitti ve hemen telefonumla sonucun fotoğrafını çekip yolladım. Tabii ki sabah mahmuru kocam onun ne olduğunu anlayamayıp beni arayınca müjdeyi telefonda verdim :) Giyinip işe gidecek duruma dönebilmek için biraz oyalanmam gerekti sonra da iş yerinde geçmeyen bir 9 saat geçirdim.

Akşam eve dönerken yaptırdığım kan testinin sonucu için beklediğimiz o 2 saat de bir o kadar uzun geçti ve en son yarım saat kala Çağrı'yı zorla sonucu almaya gönderdim. Kan testi sonucu da güzel haberi doğruladı.
Şimdi sırada, yarın yapılacak olan ve HCG hormonunun  yükseliyor olduğunu görmeyi umduğumuz ikinci kan testi ve haftaya Cumartesi gideceğimiz doktor kontrolümüz var. İnşallah her şey yolunda gider!

Bu arada, haberi bir kaç hafta kendimize saklama, en azından doktordan önce kimseye söylememe teorilerimiz haberi öğrenir öğrenmez çöktü. Gerçi Çağrı beni engellemeye çalıştı ama günün sonunda ailelerimiz ve bir kaç arkadaşımız öğrenmişti bile :) Bugün öğlen olmadan sayı artarak devam etti.

Haftaya doktor kontrolünden sonra görüşmek üzere :)

İLKE